Anne
Ik was 15 toen ik voor het eerst een reanimatiecursus volgde. Ik weet nog dat ik het echt fantastisch, maar ook vreselijk spannend vond en vooral bang was om het fout te doen. Levensreddend handelen, dat klinkt niet alleen stoer, maar ook als een hele verantwoordelijkheid. Het rijtje handelingen had ik trouw uit mijn hoofd geleerd. Hoewel het niet bepaald natuurlijk voelde om tegen een plastic pop pop te roepen (‘Gaat het?!’), vond ik het gevoel bij te kunnen dragen erg bijzonder.
Ondertussen ben ik wat jaartjes ouder en sta ik aan de andere kant. Ik had nooit durven denken dat de handelingen die me eens zo onnatuurlijk leken, nu als een vanzelfsprekendheid op de automatische piloot zouden gaan. De kans om die kennis als assistent-docent te kunnen delen bij Schok & Pomp vind ik echt uniek. Dat ik mensen dat bijzondere gevoel kan geven, het gevoel echt bij te kunnen dragen als de paniek toeslaat, zorgt ervoor dat iedere cursus een feest wordt om te geven. Juist omdat de onzekerheid me nog zo bijstaat, hoop ik de cursisten samen met de docent een beetje gerust te kunnen stellen. Het gaat er uiteindelijk niet om dat je je handen tot op de millimeter nauwkeurig op de borst zet; het gaat erom dat je iets doet.
Aan het eind van de avond hoop ik dus dat cursisten de onzekerheid die aan het begin van de avond nog zo op de voorgrond staat, wat meer los kunnen laten. Als ik dan zie dat er high fives worden gegeven omdat de plastic pop ‘Anne’ in ieder geval is gered, weet ik dat het wel goed zit – om vervolgens diezelfde plastic poppen in een grote, grijze tas te proppen.
Ik hoop dus dat we met de cursus een stukje onzekerheid weg kunnen nemen, en dat vooral dat bijzondere gevoel blijft hangen. Met de kennis van Schok & Pomp ben ik er in ieder geval van overtuigd dat echt iedereen levensreddend kan handelen. ‘Anne’ is je in ieder geval al erg dankbaar!
Sanne Kox, is co-assistent en junior docent bij Schok & Pomp